Η ιστορία της Μέσης Εκπαίδευσης του Βροντάδου ξεκινά με  την ίδρυση, την 20η Σεπτεμβρίου 1929, της πρώτης στη Χίο Σχολής Εμποροπλοιάρχων, όνειρο και δημιουργία του εμποροπλοιάρχου-εφοπλιστή  και Μεγάλου Ευεργέτη του τόπου Γεωργίου Ανδρεάδη, στο κτίριο που αρχικά προοριζόταν  να στεγάσει το Δημαρχείο του νεοσύστατου τότε Δήμου Βροντάδου, «δίπλα στην Παναγιά  τη Μούτσαινα, γιατί  εκεί είναι το κέντρο του Βροντάδου και  γιατί είναι  δίπλα στη θάλασσα για να ασχολούνται τα σχολόπαιδα»,όπως συνήθιζε να λέει.

   Διευθυντής της «Ανδρεαδείου Σχολής Εμπορικής Ναυτιλίας», τοποθετήθηκε  ο Χαρίλαος Λαγούτης, μαθηματικός, και  καθηγητές ο Ιωάννης Παπαλάς επίσης μαθηματικός,   ο Δημήτριος  Σκούφαλος θεολόγος, ο  Ηλίας Μαδιάς, φιλόλογος, ο τότε Λιμενάρχης Χίου Περράκης και ο Κ. Παναγιωτόπουλος.  Στη Σχολή φοίτησαν με επιτυχία περίπου 30 σπουδαστές, οι περισσότεροι των οποίων σταδιοδρόμησαν με επιτυχία στο ναυτικό επάγγελμα. Εκτός από τα προβλεπόμενα από το αναλυτικό πρόγραμμα μαθήματα, οι μαθητές της σχολής κατά τους καλοκαιρινούς μήνες παρακολουθούσαν και πρακτικά μαθήματα κολύμβησης, κωπηλασίας, ιστιοπλοΐας. Το 1930 μάλιστα πραγματοποίησαν εκπαιδευτικό ταξίδι με το ιστιοφόρο «Δέσποινα», ιδιοκτησίας Αγαπίου Πλατή, (ΕΙΚΟΝΑ_50) σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου,  των Κυκλάδων και στον Πειραιά. Δυστυχώς, η λειτουργία της Σχολής   διακόπηκε το 1932.

Το κλείσιμο της Σχολής Εμποροπλοιάρχων,  στεναχώρησε όπως ήταν φυσικό τους Βρονταδούσους, αλλά δεν τους απογοήτευσε. Τον ίδιο κιόλας χρόνο  αποφασίστηκε η  λειτουργία στον ίδιο χώρο  της «Ταπητουργικής Σχολής Βροντάδου» υπό τη διεύθυνση της «Φιλοπτώχου Αδελφότητος Κυριών Βροντάδου και Λειβαδίων», σε μια προσπάθεια να αναβιώσει η ακμάζουσα κατά το παρελθόν  τέχνη της  ταπητουργίας. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν από τον Μητροπολίτη Χίου κ. Ιωακείμ στις 12 Μαΐου 1933 και η σχολή συνέχισε τη λειτουργία της μέχρι το 1938, εκπαιδεύοντας συνολικά με επιτυχία περί τις 100 μαθήτριες. Έργα τους  βραβεύτηκαν για την άριστη ποιότητα τους σε κλαδικές εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Η λειτουργία Σχολείου Μέσης Εκπαίδευσης αποτελούσε χρόνιο αίτημα των κατοίκων του Βροντάδου, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να μεταβαίνουν πεζή στα Γυμνάσια της πόλεως της Χίου. Μετά το κλείσιμο της Ταπητουργικής Σχολής, η πρωτοβουλία που από το 1924 είχε αναληφθεί από την «τριανδρία» Διονυσίου Τελή, Μάρκου Ψώρα και Γεωργίου Μίτση, επανήλθε  στην  επικαιρότητα. Για το σκοπό αυτό, συγκροτήθηκε επιτροπή  αποτελούμενη από τον Κωνσταντίνο Κουφοπαντελή, Δήμαρχο Βροντάδου,  τον Ξενοφώντα Ξενιό και φυσικά το Διονύσιο Τελή, ενώ στην Αθήνα  ανέλαβαν δράση ο καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης με τους  βουλευτές του νησιού. Οι προσπάθειες όλων έμελλε να ευοδωθούν  στις 14 Οκτωβρίου 1941,  όταν ο  Γενικός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης Δημήτριος Παπούλιας ανακοίνωσε την ίδρυση Παραρτήματος του Γυμνασίου Αρρένων Χίου στο Βροντάδο.

Διευθυντής τοποθετήθηκε ο Δημήτριος Σκούφαλος (θεολόγος) με εκπ/κό προσωπικό τους: Αναστάσιο Κασίμη (φιλόλογο), Γεώργιο Πιταούλη (μαθηματικό), Γεώργιο Ανδρεάδη (φυσικό), Ασπασία Μπαχά  (δασκάλα Γαλλικής), Ζαχαρία Μικέδη (μουσικό) και Θεόδωρο Σμυρνιούδη (γυμναστή). Με απόφαση αυτού του συλλόγου, καθιερώθηκε  η 3η Νοεμβρίου ως γενέθλιος ημέρα του Παραρτήματος, ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά την Ανακομιδή Των Ιερών Λειψάνων Του Αγίου Γεωργίου Του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου, και την ανάμνηση των Εγκαινίων του Ναού στη Λύδδα της Ιόππης.  Η λειτουργία του Παραρτήματος ξεκίνησε  άμεσα,  με την εγγραφή 80 μαθητών και 20 μαθητριών και συνεχίστηκε  χωρίς διακοπή μέχρι και το 1956,  προσφέροντας τις υπηρεσίες του  συνολικά σε 375  νέους και νέες  του Βροντάδου.

Για να αντιμετωπιστεί η στενότητα του χώρου από τη συνεχή αύξηση του αριθμού των μαθητών και μαθητριών, ανεγέρθηκε τον Ιούνιο του 1955 με πρωτοβουλία του τότε Διευθυντή του παραρτήματος Εμμανουήλ Βασιλάκη σε συνεργασία με τη Δημοτική Αρχή  Νικολάου Βασιλάκη και Ξενοφώντα Ξενιού, δεύτερη διώροφη πτέρυγα, δυτικά της προϋπάρχουσας, με την οποία ενωνόταν με διάδρομο και  κλιμακοστάσιο.  Το κόστος της ανέγερσής  της καλύφθηκε  με έρανο  μεταξύ των Βρονταδούσων, κυρίως ναυτικών.  

Από το 1954, παράλληλα με τις προσπάθειες για την κάλυψη των κτιριακών αναγκών του Γυμνασιακού Παραρτήματος, ξεκίνησε και ο αγώνας για την αυτοτέλειά του. Στις επάλξεις και πάλι ο καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης με συμπαραστάτες τον Μιχαήλ Γλύκα, τους βουλευτές του νησιού Λεωνίδα Μπουρνιά, Ισίδωρο Μαυριδόγλου και Νικόλαο Ζορμπά, καθώς και τα Σωματεία και τις εφημερίδες του Βροντάδου. Με τις συντονισμένες ενέργειες όλων, το  ανεξάρτητο Γυμνάσιο Βροντάδου έγινε πραγματικότητα με Βασιλικό Διάταγμα το 1956,  επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή. Προσωρινός Διευθυντής τοποθετήθηκε ο Βασιλάκης Εμμανουήλ (φιλόλογος), με εκπαιδευτικό προσωπικό τους :  Παπαζή Δημήτριο (φιλόλογο), Τσική Νικόλαο (φιλόλογο), Παπαράκη Έλλη (φιλόλογο),  Παντελίδη Αθανάσιο (γυμναστή),  Σαμιωτάκη Βικέντιο (θεολόγο),  Ζαχαριάδη Μιχαήλ (μαθηματικό),  Κατσαρέλλη Ιωάννη (μαθηματικό),  Μαρμαρινό Γεώργιο ( φυσικό),  Παπαϊωάννου Ιουλία (χημικό),  Ψώρα Μάρκο (αγγλικών),  Καστάνια Επαμεινώνδα (Υγιεινής).

 Την 18η Φεβρουαρίου 1967, τοποθετήθηκε Διευθυντής ο Πιταούλης Γεώργιος (μαθηματικός). Ένθερμος υποστηρικτής των στόχων που έθεσε η  Διεύθυνση του Γυμνασίου,  οι οποίοι αφορούσαν τη “ναυτικοποίηση» και τον εκσυγχρονισμό του διδακτικού συγκροτήματος, στάθηκε και πάλι ο καθηγητής  Στρατής  Ανδρεάδης. Με ενέργειές του  εκδόθηκε το υπ. αριθμ 131/1961 Βασιλικό Διάταγμα για την μετατροπή του Γυμνασίου σε Ναυτικής Κατεύθυνσης και με δικά του έξοδα πραγματοποιήθηκε η ριζική ανακαίνιση και επέκταση   του παλιού διδακτηρίου, ο εφοδιασμός του με ναυτιλιακά όργανα, η κατασκευή υδατοδεξαμενής χωρητικότητας 100 m3 και αποχωρητηρίων – λουτρών.  
Για τη συνολική του προσφορά, ανακηρύχθηκε από τη Σχολική Εφορεία του Γυμνασίου Βροντάδου (Πράξη 3/1959) “Μεγάλος Ευεργέτης” και προτάθηκε στο Υπουργείο Παιδείας η μετονομασία του διδακτηρίου σε «Ανδρεάδειον Γυμνάσιον Βροντάδου»,  πρόταση που έγινε  αποδεκτή με υπουργική απόφαση στις 30 Σεπτεμβρίου 1967.  

Η συνεχής αύξηση του μαθητικού δυναμικού, σε συνδυασμό με τη δημιουργία κλασικών τμημάτων παράλληλα με τα ναυτικά,  αλλά και το διοικητικό διαχωρισμό του εξαταξίου Γυμνασίου σε δύο αυτόνομες εκπαιδευτικές μονάδες τριετούς διάρκειας  (συγκεκριμένα στο «Ανδρεάδειον Γυμνάσιον» με Διευθυντή τον Απόστολο Χατζηαργυρό και στο «Ανδρεάδειον Λύκειον» με  Διευθυντή τον Γεώργιο Πιταούλη), κατέστησαν επιτακτική την επέκταση του διδακτηρίου. Η λύση που προκρίθηκε και τελικά υλοποιήθηκε ήταν η ανέγερση τριώροφης πτέρυγας νοτιοδυτικά του παλιού διδακτηρίου, που περιελάμβανε  αμφιθέατρο Φυσικής-Χημείας και έξι αίθουσες διδασκαλίας. 
 Με ενέργειες πάλι του Μεγάλου Ευεργέτη καθηγητή Στρατή Ανδρεάδη, ο νεοσύστατος τότε Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων (Ο.Σ.Κ.) του Υπουργείου Παιδείας ανέλαβε το κόστος κατασκευής και ξεκίνησε η ανέγερση της νέας πτέρυγας, υπό την εποπτεία  του μηχανικού Αδαμαντίου Σαλιάρη. Ο  θεμέλιος λίθος της πτέρυγας αυτής, η οποία έλυσε ουσιαστικά το στεγαστικό πρόβλημα του διδακτηρίου, τέθηκε  στις 24 Απριλίου 1965  από τον Δήμαρχο Βροντάδου Κήρυκα Αρμενάκη. 

Από τις πρώτες ενέργειες του Διευθυντή Γεωργίου Πιταούλη, ήταν και η εξεύρεση και διαμόρφωση κατάλληλου χώρου για δημιουργία γυμναστηρίου. Ξεκίνησε έτσι σταδιακά η απόκτηση παρακείμενων οικόπεδων, είτε με  αγορά είτε με δωρεάν παραχώρηση από τους ιδιοκτήτες τους, όπως συνέβη στην περίπτωση του οικοπέδου ιδιοκτησίας Δημητρίου Φαφαλιού και του νεκροταφείου του Ι.Ν. της Παναγίας Μούτσαινας. Διαμορφώθηκε έτσι  χώρος διαστάσεων 115 Χ 62 μέτρων,  ο οποίος από το σχολικό έτος 1960-61 και μετά χρησίμευσε ως χώρος άθλησης και γυμναστικών επιδείξεων.  Παράλληλα, δημιουργήθηκε και γήπεδο αθλοπαιδιών (μπάσκετ-βόλεϊ) στο χώρο μεταξύ  της 2ης πτέρυγας και  των λουτρών.

Επί δικτατορίας,  το Γυμνάσιο και το Λύκειο ενώθηκαν  πάλι σε ενιαίο εξατάξιο Γυμνάσιο. Ο χωρισμός τους όμως εκ νέου το 1976, σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση στο Λύκειο τεχνικής κατεύθυνσης παράλληλα με τη γενική, κατέστησε και πάλι ανεπαρκείς τις υπάρχουσες υποδομές.  Με ενέργειες του τότε  Γυμνασιάρχη Νικολάου Γεωργούλα   και τη συμπαράσταση  παραγόντων και φορέων του Βροντάδου, ξεκίνησε το 1980, επί δημαρχίας  Μάρκου Μεννή, η κατασκευή  πτέρυγας για να καλύψει τις ανάγκες του Τεχνικού και  εν μέρει και του Γενικού Λυκείου,  στη θέση που προηγουμένως καταλάμβαναν η  2η πτέρυγα, το γήπεδο αθλοπαιδιών και τα λουτρά. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται μέχρι και σήμερα το ΕΠΑ.Λ. Βροντάδου.

Τα προβλήματα όμως  από την έλλειψη χώρων και πάλι δεν έλειψαν. Η αύξηση του μαθητικού πληθυσμού σε συνδυασμό με την εισαγωγή νέων μαθημάτων όπως η Πληροφορική  και η Τεχνολογία, δημιούργησαν νέες ανάγκες. Με πρόταση του Δ/ντή του Γυμνασίου  Γρηγόρη Σπανού, του Υποδιευθυντή   Γιάννη Λιανεζίδη και των Διευθυντών του ΓΕ.Λ. Στέλιου Δαμαλά και Τ.Ε.Λ. Δημήτρη Αθανασόπουλου, αποφασίστηκε το 1994, επί δημαρχίας Αριστείδη Ζαννίκου, η προσθήκη  νέας πτέρυγας δυτικά της  τριώροφης. Η μελέτη της ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Κώστα Μαϊστράλη και το 1999, ξεκίνησαν οι εργασίες κατασκευής με φορέα εκτέλεσης τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου και χρηματοδότηση από την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου μέσω του Β΄ Π.Ε.Π. Το «κόσμημα» όπως χαρακτηρίστηκε -και δίκαια- από τον τοπικό τύπο η νέα πτέρυγα, εγκαινιάστηκε την Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2002.  

  Το 2001, επί δημαρχίας Μάρκου Μενή, η τριώροφη πτέρυγα με την οποία θα αποτελούσε ενιαίο σύνολο η πτέρυγα του Γυμνασίου, κρίθηκε επικίνδυνη και αποφασίστηκε η κατεδάφισή της. Ως προσωρινό μέσο για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών, προκρίθηκε η λύση των λυόμενων αιθουσών διδασκαλίας, που τοποθετήθηκαν στον αύλειο χώρο του συγκροτήματος. Έτσι ξεκίνησε νέος κύκλος προσπαθειών για την ανέγερση  νέας πτέρυγας που θα αποτελεί λειτουργική συνέχεια της προηγούμενης   και θα καλύπτει τις ανάγκες και των τριών σχολείων. Μια καινούργια προσπάθεια, που για να υλοποιηθεί χρειάστηκε να σχεδιάσουν, να μελετήσουν, να εντάξουν στο ΕΣΠΑ και να υλοποιήσουν διαδοχικά οι Δημοτικές Αρχές Δημήτρη Παπαλιού, Γιάννη Μαλαφή, Πολύδωρου Λαμπρινούδη και Μανώλη Βουρνού.  Η παράδοση και διοικητική παραλαβή της νέας πτέρυγας έγινε από τους Δ/ντές του συγκροτήματος  Λεωνίδα Μπριλή (ΓΕ.Λ.) , Γεωργίου Μύτη (ΕΠΑ.Λ.) και Ιωάννη Ρόκου (Γυμνασίου), την Τετάρτη 1η Μαρτίου 2017.  Την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017, ο κορυφαίος αστροφυσικός Σταμάτιος Κριμιζής, το όνομα του οποίου τιμητικά δόθηκε στη νέα πτέρυγα,  μαζί με την Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Χριστίνα Καλογήρου, έκοψαν την κορδέλα των εγκαινίων,   χειροκροτούμενοι από τους παριστάμενους, μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς, αιρετούς και εξέχοντα πρόσωπα της χιακής κοινωνίας, κλείνοντας με αυτό τον τρόπο τη συνεχή και ακατάπαυστη προσπάθεια της κοινωνίας του Βροντάδου για λύση του στεγαστικού προβλήματος των διδακτηρίων μέσης εκπαίδευσης. 

• “Η 1η δεκαετία του Ανδρεαδείου Λυκείου και Γυμνασίου Βροντάδου” (1956-1966)  Επιμέλεια Νικολάου Γεωργούλα, 1967
• «Ο Βροντάδος και η ιστορία του» , Αντωνίου Χαροκόπου, 1955.
• «Αφιέρωμα στα 50 χρόνια λειτουργίας του Γυμνασίου Βροντάδου», έκδοση Γυμνασίου, ΓΕ.Λ., Τ.Ε.Λ. Βροντάδου, 1992
• «Βρονταδούσικες Προσωπογραφίες» Γρηγόρη Σπανού, Τόμος Α & Β